Vísindi krikket: Hvernig veður skiptir máli fyrir batt og sveiflur

Það er mikilvægt fyrir hvaða lið sem er að þjálfa kylfusveina við aðstæður þar sem rigning og raka er við tiltölulega lægra hitastig.

Indland gegn Nýja-Sjálandi í skýjuðu Manchester. Rannsóknir hafa leitt í ljós að skýjahula og rakt loft auðvelda sveiflukeilu. (Reuters)

Færa má rök fyrir því að veðrið hafi leikið lykilhlutverk í því að Indland hafnaði sæti í úrslitaleik HM. Loftið var rakt og skýjað og rigning í Manchester. Rakainnihald dregur úr samheldni og gerir völlinn veikan. Völlur með aðeins 30-35 prósent leir, til dæmis, verður minna samheldinn þegar það rignir, sem er ívilnandi fyrir sveiflu- og saumaskálara. Aftur á móti þornar völlur með meira en 40 prósent leir í heitri sólinni, sem gerir hann sterkari og skoppari og hylli hlaupara.

Við rakar aðstæður þarf kylfusveinn að glíma við áhrif raka jarðar sem hægir á boltanum. Kylfan dregur í sig raka sem gerir það erfiðara að slá boltann djúpt. Raki dregur einnig úr gripi milli fóta og jarðar vegna minni samheldni og mun meiri áreynsla þarf við batt. Í þurru veðri þarf kylfusveinn ekki að berjast svo mikið til að ná fjórum eða sex.

Stuttu eftir leikinn sagði fyrirliðinn Virat Kohli: Okkur fannst við vera með kraftinn... en heiðurinn verður að vera nýsjálensku keiluleikurunum... og hvers konar sveiflu sem þeir fengu á yfirborðinu, hjálpina sem þeir fengu frá yfirborðinu. .

Keilumenn geta látið boltann sveiflast með því að sleppa honum í horn. Órói, eða óskipulegt loftflæði, myndast meðfram annarri hlið boltans, en lagskipt flæði er meðfram hinni hliðinni, sem veldur skyndilegum þrýstingsmun sem leiðir til fráviks á feril boltans, þekktur sem sveifla.

Margir vísindamenn eru þeirrar skoðunar að raki breyti ekki lögun boltans og hafi ekki bein áhrif á sveiflu. Hins vegar eru aðrir þættir sem geta haft áhrif á sveiflu. Í tímamótaverki um sveiflu í krikketboltum nefndu Mehta o.fl. í tímaritinu Nature (1983), að hámarkssveifla sé að finna við keiluhraða sem er 70 mílur á klukkustund, saumahorn upp á 20° og snúningshraða á 11,4 snúninga á sekúndu. Við lægri hraða ætti að hækka snúningshraðann í 14 snúninga á sekúndu fyrir sömu sveiflu. Hins vegar, við rakar aðstæður, getur keiluspilarinn gefið meiri snúning jafnvel á minni hraða. Í röku veðri eykst núningsstuðullinn á yfirborði boltans og það gefur keilumanninum sérstaka yfirburði. 40 prósenta breyting á rakastigi getur breytt núningsstuðlinum um 10-15 prósent. Sumir vísindamenn (James o.fl., Procedia Engg, 2012) hafa haldið því fram að skýjahula – sem var til staðar í Manchester – veiti kjörið sveifluumhverfi þar sem ókyrrð sem stafar af heitu lofti undir sólarljósi minnkar og keiluspilarar hafa sterkari stjórn.

Kúla sem snýst á flugi myndar ósamhverfu í straumlínum flæðis meðfram efsta og neðri yfirborði hans, sem veldur Magnúskrafti (snúningsboltinn dregur eitthvað af loftinu með sér). Oft nota keiluspilarar þessi áhrif til að búa til svif í braut boltans þegar hann snertir jörðina. Hins vegar eru áhrifin einnig notuð til að flytja snúning eftir lóðréttum ás, sem framkallar hliðarsveiflu í loftinu áður en boltinn snertir jörðina. Slík áhrif geta orðið meira áberandi á kaldari degi þar sem loftþéttleiki er meiri. Til dæmis er loftþéttleiki við 15°C um það bil 4 prósent hærri en loftþéttleiki við 25°C, sem gefur til kynna að bolti sem hefði sveiflast um 2 fet við 25°C mun sveifla 1 tommu til viðbótar við 15 °C (Mehta, 19th Australian Fluid Mechanics Conference, 2014). Slík smávægileg áhrif geta haft veruleg áhrif á líkurnar á því að slá fjóra eða sexu á mikilvægum tímum.

Til að draga saman, það er mikilvægt fyrir hvaða lið sem er að þjálfa kylfusveina við aðstæður með rigningu og raka við tiltölulega lægra hitastig.

(Höfundur er Postdoctoral Associate við Massachusetts Institute of Technology. Hann er með doktorsgráðu í rafmagnsverkfræði frá háskólanum í Cambridge, Bretlandi. Hann sérhæfir sig í örkerfum, skynjurum og loftnetum.)

Deildu Með Vinum Þínum: