Með vögguvísu fyrir intersex börn vonast transgender skáldið Vijayaraja Mallika til að veita mæðrum styrk

Vijayaraja Mallika er vongóður um að með tímanum muni dómurinn gera sitt til að afstigma intersex börn og hvetja foreldra þeirra og fjölskyldur til að faðma þau eins og þau eru.

Mallika fæddist af kennaramóður og föður sem vann með rafmagnsráði Kerala ríkisins og ólst upp sem drengur, Manu J Krishnan.

Sem barn sem ólst upp í Muthuvara þorpinu í Thrissur voru fyrstu minningar Vijayaraja Mallika um vögguvísur að mestu leyti kynjaðar. Allar vögguvísurnar sem við heyrðum ýttu börnum til að fylgja fyrirmynd, braut sem karl eða kona lagði. Það sló mig ekki þá en seinna áttaði ég mig á því að það var ekkert sem var hlutlaust eða fyrir intersex börn, segir 35 ára skáld, transgender aktívisti og félagsráðgjafi, en malayalam vögguvísa fyrir intersex börn - Shaapamalla, papamalla, omane nee, ante jeevithathil vannudhicha bhagyatharam, aadyatharam nee (Ekki bölvun, ekki synd, elskan, þú ert heppnu stjarnan mín, fyrsta stjarnan sem kom inn í líf mitt ), hefur orðið að umtalsefni síðan það var birt á samfélagsmiðlum fyrir um tveimur vikum síðan. Lagið, sem er tónsett af Shini Avanthika, hefur verið sungið af Nilambur Sunil Kumar. Mohiniyattam dansarinn Sandhya Edakkunni hefur flutt hana sem tónleik á meðan hinn gamalreyndi tónlistarkona Karimpuzha Radha hefur sungið tamílsku útgáfuna.

Edakkunni, 56, sem nýlega lét af störfum sem deildarmeðlimur frá Prajyoti Niketan College í Pudukad, segir að þegar hún heyrði túlkun Kumar á lagi Vijayaraja Mallika, hafi einfaldleiki þess og samúð höfðað til hennar. Þegar Mallika sendi mér lagið og spurði hvort það væri hægt að dansa það, sagði ég að ég myndi reyna. Þegar ég hlustaði á lagið fann ég fyrir kvöl móður sem á intersex barn. Svo ég ákvað að gefa því tjáningu í gegnum dans, segir hún.

Edakkunni, 56, sem nýlega lét af störfum sem deildarmeðlimur frá Prajyoti Niketan College í Pudukad, segir að þegar hún heyrði túlkun Kumar á lagi Vijayaraja Mallika, hafi einfaldleiki þess og samúð höfðað til hennar.

Vijayaraja Mallika fæddist af kennaramóður og föður sem vann með rafmagnsráði Kerala ríkisins og ólst upp sem drengur, Manu J Krishnan. Þegar hún var unglingur vissi hún að hún væri kona í karlkyns líkama en það myndi líða nokkur tími þar til hún kæmi út eða kæmi til sín. Táningsaldur hennar var líka sá tími sem Vijayaraja Mallika byrjaði að skrifa ljóð til að skilja sjálfsmynd sína. Fyrsta ljóðasafn hennar, Deivathinte Makal (Daughter of God) kom út árið 2018 af Chintha Publishers þegar Vijayaraja Mallika var 32 ára. Það var árið sem hún uppgötvaði intersex sjálfsmynd sína eftir að hafa gengist undir Karyotyping próf (rannsóknarstofu til að skoða litninga í frumusýni) hjá Government Medical College, Kozhikode, uppgötvun sem hún segir, leysti hana lausa, eftir margra ára að velta því fyrir sér í hvaða enda LGBTQI litrófsins hún passaði.

Þó að fordómar í kringum kyn séu enn rótgrónir, hefur niðurlestur á kafla 377 fyrir tveimur árum og innleiðing á transgender stefnu fyrir alla í Kerala verið framsækin skref í átt að aukinni félagslegri aðlögun, segir Vijayaraja Mallika, sem kallar sig fyrsta transgender skáld Kerala. Þegar hún kom út naut Daivathinte Makal víðtækra vinsælda og voru ljóð úr henni tekin upp í námskrár ýmissa háskóla í Kerala og Tamil Nadu. Ljóðin mín sýndu sögur af konum sem eru föst í karlkyns veggjum. Ég skrifaði það sem karlar hikuðu við að skrifa um og konur gleymdu að sýna, segir hún. Annað ljóðasafn hennar, Aan Nadhi (Male River) og sjálfsævisaga hennar, Mallika Vasantham, komu út á síðasta ári.

Í tímamótadómi á síðasta ári bannaði Hæstiréttur Madras kynlífsaðgerðir á intersex ungbörnum og tók fram að það væri ekki eitthvað sem er augljóst frá fæðingu. Vijayaraja Mallika er vongóður um að með tímanum muni dómurinn gera sitt til að afstigma intersex börn og hvetja foreldra þeirra og fjölskyldur til að faðma þau eins og þau eru. Ég trúi því ekki að það séu forréttindi að vera karl eða kona en við höfum tilhneigingu til að fagna mannslífum innan þessa tvíþættar. Flestar félagsmálastofnanir, þar á meðal fjölskyldur, líta á intersex börn sem óeðlileg eða synd. Við þurfum að taka meiri umræðu um þessi mál. Þegar ég var að skrifa ljóðið varð mér hugsað til móður sem lætur ekki undan samfélagslegum þrýstingi, sem er nógu sterk til að sætta sig við og standa með barninu sínu. Þaðan kom ljóðið, segir hún.

Deildu Með Vinum Þínum: