Atkvæðagreiðsla Alþingis: Já vs neis, og leiðin frá handvirkri upptöku yfir í rafræna upptöku

Raddatkvæðagreiðsla er ákjósanlegasta aðferðin við ákvarðanatöku af indverska þinginu. Þingmenn sem eru hlynntir ákvörðun kalla Ayes og þeir sem eru á móti segja Nei.

Raddatkvæðagreiðsla er ákjósanlegasta aðferðin við ákvarðanatöku af indverska þinginu. (Express mynd af Neeraj Priyadarshi)

Allar ákvarðanir á Alþingi eru teknar með atkvæðagreiðslu þingmanna, hvort sem um er að ræða lengingu vinnutíma eða samþykkt frumvarps. Í síðustu viku stjórnaði forsetinn Om Birla fyrstu skráða atkvæðagreiðsluna í 17. Lok Sabha. Þingmenn þyrftu að ákveða hvort þeir ættu að heimila innleiðingu þrefalda talaq frumvarpsins; Ravi Shankar Prasad, laga- og dómsmálaráðherra, vildi fá leyfi þingsins til að leggja frumvarpið fram á meðan NK Premachandran (RSP), Shashi Tharoor (þingið) og Asaduddin Owaisi (AIMIM) voru andvígir innleiðingu þess.

Rödd atkvæðagreiðsla og skipting

Raddatkvæðagreiðsla er ákjósanlegasta aðferðin við ákvarðanatöku af indverska þinginu. Þingmenn sem eru hlynntir ákvörðun kalla Ayes og þeir sem eru á móti segja Nei. Forseti tekur síðan við símtali um hvaða raddir voru háværari og flytur ákvörðun þingsins. Starfsreglur Lok Sabha kveða ekki á um skráningu atkvæða þingmanna fyrir hverja ákvörðun sem tekin er. Raddatkvæðagreiðsla leiðir ekki til einstakra afstöðu þingmanna.

Það er hins vegar ekki eina leiðin til að kjósa. Þingmenn eiga einnig rétt á að biðja um að atkvæði hvers þingmanns verði skráð. Þetta er kallað skipting. Þingmenn geta greitt atkvæði með, andmælt eða setið hjá. Atkvæðaskráning er einnig lögboðin þegar stjórnarskrárbundin krafa er um sérstakan meirihluta Alþingis (td stjórnarskrárbreytingar) eða eftir vantrauststillögu. Hins vegar nýta þingmenn ekki rétt sinn til að biðja um endurskráningu atkvæða mjög oft. Í hverju af síðustu þremur Lok Sabhas hafa færri en 50 atkvæði þingmanna verið skráð.

Í síðustu viku nýtti Owaisi rétt sinn og hvatti til skiptingar um innleiðingu þrífalds talaq frumvarpsins. Lok Sabha ákvað að leyfa kynninguna með 185 atkvæðum með og 74 á móti; 6 þingmenn sátu hjá við atkvæðagreiðslu. Þar sem sætisáætlun fyrir Lok Sabha var ekki frágengin fór atkvæðagreiðslan fram með pappírskjörseðlum. Þingmenn rituðu nöfn sín á græna seðla til að skrá að þeir væru hlynntir, rauðir miðar til að skrá andstöðu og gula til að lýsa því yfir að þeir væru hjá.

Fyrsta skráða atkvæðagreiðslan (deildin) í Lok Sabha fór fram á öðrum degi fundarsetu þess árið 1952. Húsið þurfti að taka ákvörðun um kjör forsetans. Í keppninni voru G V Mavalankar og S S More. Mavalankar sigraði með 394 atkvæðum honum í vil. Atkvæðagreiðslur benda til þess að eitt atkvæða Mavalankar hafi verið atkvæði More, sem kaus andstæðing sinn til að viðhalda bestu hefðum þingræðis. Skiptingin fór fram með talningu á atkvæðaseðlum undirrituðum af þingmönnum og tók nokkurn tíma.
Handvirkt og rafrænt

Handvirkt ferli atkvæðagreiðslu var óhagkvæmt og tók mikinn tíma löggjafans. Vestur-Bengal löggjafarþingið var það fyrsta til að takast á við þetta vandamál með því að setja upp rafræna atkvæðaupptökuvél. Ræðumaðurinn hélt stjórnunum á öllu ferlinu og niðurstöðurnar voru sýnilegar næstum samstundis á skjáborði. Kerfið krafðist 17 km af blýklæddri kapal og 19.500 tengipunkta.

Árið 1957, í upphafi seinni Lok Sabha, samþykkti Alþingi svipað rafrænt talningarkerfi atkvæða. Vegna nálægðar við sæti þingmanna á Alþingi var kerfið hannað þannig að þingmenn þurftu að nota báðar hendur við atkvæðagreiðslu. Hugmyndin er sú að þingmenn eigi ekki að geta ýtt á atkvæðishnappa kollega sinna sem gætu ekki verið viðstaddir atkvæðagreiðsluna.

Í maí 1957 var kerfið tekið í notkun í fyrsta sinn. Sýning á nýja fyrirkomulaginu fór fram eftir eiðsvörn þingmanna á fyrsta degi. Fimm dögum síðar voru breytingartillögur fluttar við þakkartillöguna fyrir ávarp forsetans (flutt af Dr Rajendra Prasad), og kallað var eftir deild um þær.

Áður en hægt var að taka nýja kosningavélina í notkun var komið á framfæri vandamáli fyrir forseta. Einn þingmannanna var mishæfur og hafði aðeins aðra hönd og þurfti að nota báðar hendur. Lausnin sem forseti gaf upp var að embættismaður í húsinu myndi aðstoða þingmanninn við að kjósa. Í þessu tilviki, forsetanum til mikillar óánægju, frekar en að bíða eftir aðstoð yfirmannsins, hjálpuðu löggjafarmenn þingmanninum að greiða atkvæði hans.

Í flestum þroskuðum lýðræðisríkjum er skráð atkvæðagreiðsla ákjósanlegur aðferð við ákvarðanatöku þingsins. Á Indlandi hafa lögin gegn brotthvarfi leitt til þess að takmarka notkun skráðra atkvæðagreiðslu á Alþingi.

(Höfundur er hjá PRS löggjafarrannsóknum)

Deildu Með Vinum Þínum: