Útskýrt: Hvað breytist í nýju vinnureglunum þremur fyrir starfsmenn og leigjendur?

Lok Sabha hefur afgreitt þrjá frumvarpa um vinnulög. Hverjar eru helstu breytingarnar og hvers vegna er litið á sumar sem áhyggjuefni?

Verkamenn í Punjab (Hraðmynd/Jasbir Malhi)

Lok Sabha þriðjudaginn hreinsaði nýjar útgáfur af þrír vinnureglur — Frumvarp um vinnutengsl, 2020, frumvarp um almannatryggingar, 2020 og frumvarp til laga um vinnuvernd, heilbrigði og vinnuskilyrði, 2020.

Þó að ríkisstjórnin leggi til að auka gildissvið almannatrygginga með því að fela í sér starfsmenn á tónleikum og farandverkamenn milli ríkja, hefur hún einnig lagt til aðgerðir sem munu veita vinnuveitendum meiri sveigjanleika til að ráða og reka starfsmenn án leyfis stjórnvalda.

Hverjar eru helstu tillögurnar?

Í frumvarpi til laga um vinnusamskipti, 2020, hefur ríkisstjórnin lagt til að sett verði upp fleiri skilyrði sem takmarka réttindi starfsmanna til verkfalls, samhliða hækkun á viðmiðunarmörkum varðandi uppsagnir og uppsagnir í iðnfyrirtækjum með 300 starfsmenn úr 100 starfsmönnum eða fleiri um þessar mundir - skref sem líklegt er að veiti vinnuveitendum meiri sveigjanleika til að ráða og reka starfsmenn án leyfis stjórnvalda.

Reglurnar um iðntengsl hafa hækkað þröskuldinn fyrir kröfu um fastaskipun - siðareglur fyrir verkamenn sem starfa í iðnfyrirtækjum - í yfir 300 starfsmenn. Þetta þýðir að iðnaðarstöðvar með allt að 300 starfsmenn verða ekki krafðir um að leggja fram fasta pöntun, ráðstöfun sem sérfræðingar segja að myndi gera fyrirtækjum kleift að innleiða handahófskenndar þjónustuskilyrði fyrir starfsmenn.

Fastanefndin um vinnumarkaðsmál hafði einnig í skýrslu sinni sem lögð var fram í apríl lagt til að hækka þröskuldinn í 300 starfsmenn, og benti á að sumar ríkisstjórnir eins og Rajasthan hefðu þegar hækkað þröskuldinn og sem, samkvæmt vinnumálaráðuneytinu, hefur leitt til aukningar á atvinnu og minnkandi starfshlutfall. Nefndin vill að viðmiðunarmörkin verði hækkuð í samræmi við það í siðareglunum sjálfum og þau orð sem viðeigandi stjórnvöld kunna að tilkynna verði fjarlægð vegna þess að endurbætur á vinnulöggjöfinni í gegnum framkvæmdaleiðina eru óæskilegar og ætti að forðast eftir því sem hægt er, sagði hún.

Í reglunum um vinnutengsl segir að ákvæðið um fastapöntun eigi við um hverja atvinnustöð þar sem þrjú hundruð eða fleiri en þrjú hundruð starfsmenn eru í vinnu eða voru starfandi á hverjum degi undanfarna tólf mánaða.

Byggingarstarfsmaður talar í síma þegar reykur sést frá strompinum í austurhluta úthverfis Mumbai. (Express mynd eftir Karma Sonam Bhutia)

Hvaða áhyggjur vakna yfir nýju vinnureglunum?

Sérfræðingar segja að hækkun á viðmiðunarmörkum fyrir fastar pantanir muni útvatna vinnuréttindi starfsmanna í litlum starfsstöðvum með færri en 300 starfsmenn. Hækkun á viðmiðunarmörkum fastafyrirmæla úr núverandi 100 í 300 er óþörf og sýnir að stjórnvöld eru mjög áhugasöm um að veita vinnuveitendum gífurlegan sveigjanleika hvað varðar ráðningar og uppsagnir… uppsagnir vegna meintra misferlis og uppsagnir af efnahagslegum ástæðum vera fullkomlega mögulegt fyrir allar iðnstöðvar sem starfa innan við 300 starfsmenn. Þetta er algjört niðurrif atvinnuöryggis, sagði XLRI prófessor og vinnuhagfræðingur KR Shyam Sundar.

Í lögum um vinnusamskipti eru einnig kynnt ný skilyrði fyrir lögbundnu verkfalli. Tímabil gerðardómsmeðferðar hefur verið innifalið í skilyrðum launafólks áður en farið er í löglegt verkfall á móti aðeins sáttaumleitunum eins og er.

Sem dæmi má nefna að í IR-reglunum er lagt til að enginn sem starfar á iðnrekstri skuli fara í verkfall án 60 daga fyrirvara og meðan málsmeðferð stendur yfir fyrir dómstóli eða iðnrekstri og sextíu dögum eftir að slíkri málaferli lýkur. Þannig að lengja lagalega leyfilegan tíma áður en starfsmenn geta farið í löglegt verkfall, sem gerir löglegt verkfall nánast ómögulegt.

ÍR-kóði hefur stækkað til að ná yfir allar iðnaðarstöðvar í tilskilinn uppsagnarfrest og önnur skilyrði fyrir löglegu verkfalli. Vinnumálanefndin hafði mælt gegn því að tilskilinn uppsagnarfrestur vegna verkfalls yrði lengdur umfram almenna þjónustu eins og vatn, rafmagn, jarðgas, síma og aðra nauðsynlega þjónustu.

Eins og stendur getur sá sem starfar hjá veituþjónustu ekki farið í verkfall nema hann tilkynni um verkfall innan sex vikna áður en farið er í verkfall eða innan fjórtán daga frá því að tilkynnt er um slíkt, sem nú er lagt til í IR-reglunum að gildi fyrir alla iðnrn. starfsstöðvar.

Express útskýrter núna áTelegram. Smellur hér til að taka þátt í rásinni okkar (@ieexplained) og vertu uppfærður með það nýjasta

Innflytjendur snúa aftur til Delhi frá ýmsum stöðum í Uttar Pradesh í ágúst.

Hverjar eru aðrar tillögur fyrir launþega?

Í frumvarpi til laga um IR hefur einnig verið lagt til að endurmenntunarsjóður starfsmanna verði endurmenntaður, þó að framlög til sjóðsins séu einungis gefin út frá vinnuveitanda iðnaðarfyrirtækis sem nemur fimmtán daga launum sem launþegi síðast drógu strax fyrir starfslok ásamt framlagi frá slíku. aðrar heimildir. Nefnd á „aðrar heimildir“ til að fjármagna endurmenntunarsjóðinn, sögðu sérfræðingar, vera óljós.

Hinir tveir kóðarnir hafa einnig lagt til breytingar til að auka almannatryggingar og taka farandverkafólk á milli ríkja inn í skilgreininguna á launþegum. Almannatryggingalögin leggja til almannatryggingaráð sem skal mæla með því við ríkisvaldið að móta viðeigandi áætlanir fyrir mismunandi hluta óskipulagðra starfsmanna, tónleikastarfsmanna og pallstarfsmanna. Einnig munu söfnunaraðilar sem ráða tónleikastarfsmenn þurfa að leggja til 1-2 prósent af ársveltu sinni fyrir almannatryggingar, með heildarframlagi ekki meira en 5 prósent af þeirri upphæð sem söfnunaraðili greiðir til starfsmanna á tónleikum og palli.

Vinnuverndarlögin hafa skilgreint farandverkamenn milli ríkja sem launþega sem hefur komið á eigin vegum frá einu ríki og fengið vinnu í öðru ríki og þénað allt að 18.000 rúpíur á mánuði. Fyrirhuguð skilgreining gerir greinarmun frá núverandi skilgreiningu á eingöngu samningsbundinni ráðningu.

Reglurnar hafa hins vegar fallið frá fyrra ákvæði um tímabundna vistun fyrir starfsmenn nálægt vinnustöðum. Það hefur þó lagt til ferðastyrk - eingreiðslu fargjalds sem vinnuveitandinn greiðir fyrir ferð verkamannsins til og frá heimalandi sínu frá vinnustað hans.

Deildu Með Vinum Þínum: