Skilningur á tötum: Á undan fræðitímabilinu, skoðaðu vandamálið, áhrif þess
Þegar nýtt fræðitímabil opnar víðs vegar um Indland, endurskoðar nefnd geðheilbrigðis- og lýðheilsustarfsmanna sálfélagslega rannsókn sína á röskun í völdum menntastofnunum á Indlandi.

Þegar Hæstiréttur árið 2009 (Civil Appeal 887 í University of Kerala vs Council, Principals, Colleges, Kerala og Fleiri) skipaði okkur, nefnd geðheilbrigðis- og lýðheilsustarfsfólks til að skoða málið um tötur og gefa tillögur, fundum við sjálfum okkur forvitnast hvers vegna tötur héldu áfram að eiga sér stað þrátt fyrir áratuga tilraunir til að uppræta hana; hvers vegna, þrátt fyrir meiðsli og banaslys, voru viðvarandi efasemdir um hvort tuska væri „raunverulegt“ vandamál; og hvers vegna ragging hélt áfram að verjast af mörgum. Þetta, þrátt fyrir þá staðreynd að byggt á fréttum á enskum prentmiðlum einum saman, unnin af Coalition to Uproot Ragging from Education (CURE), voru 717 tilfelli af ragging á árunum 2007-13, þar sem 71 lést, 30 sjálfsvígstilraunir, 199 tilfelli af meiðsli (81 þar af leiddi til varanlegrar örorku) og 128 mál sem sneru að kynferðislegu ofbeldi.
Rannsóknin okkar, sú fyrsta og stærsta sinnar tegundar á Indlandi, notaði megindlegar og eigindlegar aðferðir til að kanna 10.632 nemendur frá 37 framhaldsskólum (bæði fag- og öðrum háskólum) víðs vegar um landið. Það tók viðtöl og rýnihópaviðræður við nemendur og starfsfólk þessara stofnana. Gagna var safnað árið 2013.
Viðbótarkönnun um einelti var gerð í sex skólum, bæði opinberum og einkareknum, í Delhi og Bengaluru, með 1.453 framhaldsskólanemendum og 83 kennurum.
Við komumst að því að tötur héldu áfram að vera útbreiddur, þar sem næstum 40% nemenda sem fóru yfir skýrslurnar voru tötralegar og 4% alvarlega. Skoðanir nemenda um tusku voru sláandi tvísýnar. Annars vegar töldu þeir að það myndi hjálpa til við að byggja upp bönd og sjálfstraust, gera það kleift að fá hjálp frá öldruðum og gera þá sterka. Á hinn bóginn, og að sama skapi, töldu þeir það skaða sjálfstraustið og hafa langvarandi skaðleg áhrif á nám og sálarlíf.
Hins vegar vildu innan við 2% að það héldi áfram í núverandi mynd, 53% vildu að það yrði leyft innan marka og 43% vildu að því yrði hætt með öllu. Við komumst líka að því að margir starfsmenn og kennarar studdu tuskið einslega. Þeir héldu því fram að málið hefði verið stórlega ýkt, að það hefði sína kosti, að þeir hefðu sjálfir notið þess að vera túttaðir sem námsmenn og hvetja börn sín til að taka þátt í því og að leyfa ætti viðunandi tusk. Aðeins 20 af 81 háskólakennurum sem rætt var við - 25% - voru eindregið á móti tútnum.
*************************
Hægt er að flokka ruðning í þrjár gerðir. Sú fyrsta felur í sér algengustu venjurnar eins og að gefa kynningu, ávarpa eldri borgara sem „herra“ eða „frú“, fara eftir leiðbeiningum um að syngja, dansa eða viðhalda klæðaburði, horfa ekki beint til aldraðra o.s.frv. tuska er annaðhvort ekki flokkað sem tuskulegt heldur sem samspil eða skemmtilegt, eða sem vægt tusku. Það virðist fela í sér innleiðingu og aðlögun nýliða að stofnuninni og menningu hennar og að koma á stigveldi í kringum starfsaldur.
Annar flokkurinn er greinilega auðkenndur sem tötralegur. Þetta eru athafnir eins og þvinguð drykkja, reykingar, að nálgast hitt kynið, nota móðgandi orðalag og kynferðislega tusku. Undirliggjandi hvatir virðast að mestu leyti tengdar uppvaxtarvandamálum: að halda fram frelsi frá takmörkunum í æsku, setja fram kynferðislegar fantasíur sem vekja bæði kvíða og spennu og standa undir væntingum kynjanna, sérstaklega um að vera karlmannlegur. Þörf er fyrir lífsleiknifræðslu um málefni sem rugla ungt fólk, sem gerir þeim kleift að skipta yfir í fullorðinsárin á ábyrgan hátt - í átt að því að takast á við spennu kynhneigðar og nánd og höfuðáherslu sjálfstæðis með þroska, beita siðferðilegri dómgreind í verki, þola þrýsting frá jafnöldrum og öðrum.
Þriðji flokkurinn er alvarlegur tuskur. Það felur í sér líkamlega misnotkun sem er refsing, líkamleg þvingun og ofbeldisárás. Stundum er henni ætlað að sýna fram á karlmannlegan styrk, en oftast er það til að halda fram yfirráðum með því að hræða, niðurlægja og refsa nýliðum til uppgjafar.
Það sem ber að hafa í huga er samfella kraftaflæðis sem teygir sig í gegnum væga til alvarlega tusku. Í vægu raggi endurspeglar form hennar almennt viðurkenndar félagslegar skoðanir um starfsaldur og stigveldi - en þetta getur farið niður með þvingunum og niðurlægingu yfir í hrottalegt líkamlegt ofbeldi þegar valdviðmiðum er mótmælt. Frá sjónarhóli íhlutunar veldur þetta áskorun vegna félagslegra gildandi gilda og venja sem styðja stigveldi, yfirráð og yfirburði. Fyrir ungt fólk verður samningaviðræður um valdatengsl mikilvægt svið fyrir þróun lífsleikni. Þetta myndi helst þýða að vera fær um að greina á milli siðferðislegrar og miskunnsamrar valdbeitingar og valds sem leitast við að einfaldlega drottna, að geta staðist þrýstinginn til að samræmast á meðan siglingar í félagslegu stigveldi, varðveita sjálfsvirðingu á sama tíma og vilja samþykkja og tilheyra, og að meta samskipti jafnréttis sem byggð eru á félagslegum dyggðum samvinnu, góðvildar og sjálfshyggju fremur en yfirráða og yfirburða.
Hægt er að taka á þessum málum með lífsleikninámskeiðum þar sem lögð er áhersla á gangverk mannlegs og hópsamskipta. Annar möguleiki er að gera verkefni tengd nemendum að vettvangi þar sem ungt fólk æfir sig meðvitað og lærir um valdbeitingu á ábyrgan og siðferðilegan hátt. Þriðji möguleikinn er að fylgjast með og upplifa fullorðna fyrirmynd slíks valds. Þetta er háð því að hafa sannfærandi fjölda slíkra fyrirmynda í fjölskyldunni og í samfélaginu.
*************************
Niðurstöður rannsóknarinnar á einelti í skólum eru stórt vandamál. Mjög mikið magn af árásargirni fannst - meira en þriðjungur framhaldsskólanema í könnuninni greindi frá líkamlegri árásargirni eins og að slá, sparka, ýta, hrækja og skemma eignir. Um helmingur tilkynnti um munnlegan yfirgang í formi upphrópunar, hótana og háðs og fjórðungur sagði frá félagslegri árásargirni með illgjarnt slúðri og útskúfun. Svo virðist sem ofbeldi sé orðið „eðlilegt“ nokkuð snemma, með félagslegri viðmiðun á árásargirni „til að kenna lexíu“, „aga“ eða „sýna þeim sinn stað“.
*************************
Ragging reyndist vera marktækt algengari og alvarlegri meðal karlkyns nemenda og í fagskólum. Kvíði um að sanna karlmennsku og kynhneigð spilar auðveldlega inn í tötrandi venjur og skýrir því hærra algengi meðal karla. Í faglegum menntastofnunum virðist tötraskapur vera leið fyrir aldraða til að varðveita yfirburðastöðu sína í harðri samkeppni. Það er líka helgisiði um yfirgang í einkaréttarstöðu þar sem nokkrar „elítu“ stofnanir líta á það sem „hefð“.
Sálfræðilegu afleiðingarnar sýna flókna mynd: 10% þeirra sem voru tötruðu sögðu frá alvarlegri og viðvarandi tilfinningalegri vanlíðan; um 50% sögðu frá tilfinningalegri vanlíðan sem þau komust yfir í tæka tíð. Erfiðar tilfinningar tengdar voru skömm, niðurlæging, reiði og vanmáttarkennd. Að takast á við þau og endurheimta sjálfsvirðingu fólst oft í afturvirkri réttlætingu á því að tuska og/eða friða eða vingast við kvalara.
Skoðanir um tusku verða jákvæðari með auknum starfsaldri, sem bendir til „normaliseringar“. Því miður þýðir þetta líka að æfingin haldi áfram. Rannsóknir hafa sýnt að tilfinningar eins og skömm, niðurlæging, reiði og getuleysi eiga þátt í að viðhalda hringrás ofbeldis. Reyndar er það algengt að sumir þeirra sem tusku gera það vegna þess að þeir voru túttir. Kannski gera þeir það til að losa sig við þær eitruðu tilfinningar sem stafa af eigin niðurlægjandi fórnarlömbum. Þarna verður mikilvægt fyrir ráðgjafaþjónustuna að ná til þolenda og gerenda með fyrirbyggjandi hætti.
*************************
Mjög uppörvandi niðurstaða er að flestir eldri nemendur eru ekki ónæmir fyrir vanlíðan nýnema sem eru tötruð og tuska sig ekki. Meira en helmingi eldri nemenda leið illa þegar þeir urðu vitni að tusku og þriðjungur reyndi að grípa inn í. Meira en 60% studdu ekki hópfélaga sem tuskuðu. Þetta gefur til kynna umtalsvert úrræði í nemendasamfélaginu sem hægt er að virkja. Raunar hafa rannsóknir í skólum þar sem einelti er allsráðandi sýnt að það dregur verulega úr einelti að virkja viðstadda nemendur í gegnum vinnustofur sem kenndu þeim hvað þeir geta gert til að grípa inn í og að þeir hafa samstöðu jafningja. Að taka þátt eins og þetta verður að raunveruleikanámi til að þróa hæfni til ábyrgrar borgaravitundar.
Greining á þeim 10 framhaldsskólum sem voru með hæsta útbreiðslu tötunar sýndi að þessir framhaldsskólar höfðu í raun innleitt margar af UGC ráðlögðum viðmiðunarreglum gegn tötum, svo sem að koma á fót klefa gegn tötum, setja upp veggspjöld, hafa stefnumótunarprógram fyrir nýliða o.s.frv. Augljóslega þarf að gera meira. Nálgun lögreglu í baráttunni gegn tútnum dugar ekki því rætur tuskunnar liggja í samfélaginu. Ragging hefur að gera með þroskaþarfir ungs fólks sem menntakerfið vanrækir að sinna, sem og í félags-menningarlegu samhengi sem varpar ákveðnum hugmyndum um hvað þarf til að verða farsæll fullorðinn: að geta samið um valdakerfi, eignast vini á réttum stöðum og vera nógu harður til að takast á við „raunverulega“ heiminn. Þrátt fyrir háleitar hugsjónir endar margar menntastofnanir á því að vera örheimur félagsheimsins, endurtaka gildi hans á meðan þeim tekst ekki að veita nemendum umhverfi sem hlúir að gagnrýninni meðvitund og siðferðilega skýrleika sem er svo nauðsynleg fyrir raunverulegar félagslegar framfarir.
Deildu Með Vinum Þínum: